6 Gol! Yenilin ama bir daha buralarda böyle bol gollü yenilmeyin, bizi üzmeyin.!
Buralar!
“6 Gol”!
Yenilin ama bir daha buralarda böyle bol gollü yenilmeyin, bizi üzmeyin.!
Sevinmek bizim de hakkımız – dı…
Haftalar öncesi “Biletler” alındı hazırlıklar yapıldı, nerede buluşulacak,? Toplu birlikte nasıl gidilecek,? Türklüğe zarar getirmeden, beraber yaşadığımız toplumu kızdırmadan dostça, dostluk maçına gitme planları günler öncesi yapıldı, amacımız sadece o atmosferi yaşamaktı. Ülkemize bağlılığımızı gösterip göğsümüzü kabartmaktı, kısacası sevinmekti. “6 gol yedik”…
Cıvıl cıvıl gençler stad çıkışı ne kadar üzgün ve bitkin olduğunu gördüm de yüreğime oturdu,! Yarın işe gidemem ağabey çıldırtırlar beni diyordu.
1960’lı yıllardaki bir babayı düşünün, Anadolu’da rençber, beş çocuğu var ve gelecekle ilgili hiç bir fikri yok. Nasıl olsun, kendi ilkokul mezunu bile değil, okuma yazması bile yok ve yoksul. Devleti tarafından Avrupa’ya gönderiliyor. Tek çaresi Avrupa’ya gitmek ve bu insan bir dakika bile düşünmedi. Neden biliyor musunuz? Kaybedecek hiçbir şeyi yoktu.
Bu düşünce şansı bile olmayan adam ne yaptı biliyor musunuz ? O dilini, dinini bilmediği insanların işini yaptı ve buralara camiler dikip ezan okuttu. Hasretti vatanına yurduna, alın terini gözyaşına katarak çalıştı karşılığında aldığı her kuruşu ülkesine gönderdi.
Bunu neye göre yaptı biliyor musunuz? Kendi çocuğunun çorbasından kısarak kendi çocuğundan bile esirgeme pahasına yaptı.
Bu adamın sevinmek hakkı yok mu?
Bu futbolculara bunlar söylenseydi anlarlardı zaten takımın yarısı gurbetçi çoğu. Buralarda yetişip gittiler ülkemizi temsil etmeye. O babanın torunları; ama o ruh verilmemiş, o adamdaki o milli ruh yok!
Olsaydı biraz koşardı, gayret gösterirdi.
Siz hiç Milli takımınızın, rakipten altı gol yedikten sonra ertesi sabah size altı gol atan takımın taraftarıyla çalışmak zorunda kaldınız mı?
Kalsaydınız bizi biraz olsun anlardınız.
Bir daha Milli şuuru olmayan bir ruh’la buralarda futbol oynamayın… bizi üzmeyin.!
Yazar: Osman Kılıç – Viyana / AVUSTURYA